បើទោះបីជួបនូវឧបសគ្គ ជួបនូវ វិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ចក៏ដោយបណ្ដាប្រទេស លោកខាងលិចក៏ប្រទេសលោកខាងលិច នៅតែជ្រើសរើសយកការដាក់ទណ្ឌកម្ម សេដ្ឋកិច្ចទៅលើប្រទេសដែលមិនជិត ស្និទ្ធជាមួយលោកខាងលិចមានទស្សនៈ ផ្ទុយប្រឆាំងទៅនឹងផលប្រយោជន៍របស់ លោកខាងលិចនោះ ។ បើទោះបីដឹងថា ការដាក់ទណ្ឌកម្មបានធ្វើឱ្យលោកខាង លិចរងការខាតបង់ដូចគ្នា តែនោះជា សព្វាវុធចាំបាច់បំផុតសម្រាប់វាយ ប្រហារទៅលើសត្រូវក្នុងសម័យកាល សកលភាវូបនីយកម្ម ។
ប្រវត្ដិសាស្ដ្រនៃការដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋ កិច្ចមិនត្រឹមតែកើតមាននាសម័យកាល នេះឡើយ ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចបានកើត មានតាំងពីឆ្នាំ៤៣២ មុនគ្រឹស្ដសករាជ ពេលនោះអ្នកនយោបាយប្រទេសក្រិក និងមេទ័ពPericles បានអនុវត្ដច្បាប់មួយ ដែលមានឈ្មោះថា Megarian ដេម្បី ប្រឆាំងទៅនឹងករណីចាប់ខ្លួនស្ដ្រីApasian៣នាក់ ។
ក្នុងសម័យកាលទំនើបកម្មរបស់អាមេ រិកបានប្រើប្រាស់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ បំពេញគោលនយោបាយដែលអាមេរិក ចង់បាន ។ នៅក្នុងសង្គ្រាមត្រជាក់អាមេ រិកបានប្រើប្រាស់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចបង្ក ឱ្យមានអស្ថិរភាពនយោបាយនៅក្នុង ប្រទេសមួយចំនួនដែលមិនមានភាពជិត ស្និទ្ធជាមួយអាមេរិកក្នុងនោះមានតំបន់ អាមេរិកឡាទីន ។ អតីតសហភាពសូវៀត ក៏ធ្លាប់បានដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចដល់ ប្រទេសចិន អាបាល់នៀ យូហ្គោស្លាវី ។ ការដាក់ទណ្ឌកម្មភាគច្រើនធ្វើឡើងដល់ ប្រទេសធំ ប្រទេសមហាអំណាចប្រឆាំង ទៅនឹងប្រទេសតូចតាចដែលមិនព្រម ស្ដាប់បង្គាប់ខ្លួន ។
ភាគច្រើនការដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច គឺជាងការសងសឹកទៅលើប្រទេសដែល រារាំងផលប្រយោជន៍ធ្វើឱ្យបានបង់ផល ប្រយោជន៍ដល់ប្រទេសមហាអំណាច ។ អាមេរិកជាប្រទេសអនុវត្ដការដាក់ទណ្ឌ កម្មទៅលើប្រទេសដទៃច្រើនជាងគេបំផុត នៅលើពិភពលោក។ អាមេរិកមាន២៤ កម្មវិធីហាមប្រាមដឹកជញ្ជូនបានអនុវត្ដ ទៅលើប្រទេសជាច្រើនក្នុងនោះមាន ប្រទេសកូឌឺវ័រ បេឡារូស ស៊ីរី … ។ ចាប់ តាំងពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០ ច្បាប់ដាក់ទណ្ឌ កម្មដឹកជញ្ជូនក្លាយជាប្រធានបទសំខាន់ មួយដែលប្រទេសជាច្រើនមិនចង់ជួប ប្រទះនោះឡើយ ដោយសារវាធ្វើប៉ះពាល់ ដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន ។ អាមេរិកធ្លាប់ បានអនុម័តដាក់ទណ្ឌកម្មដឹកជញ្ជូនទៅ លើវិស័យពាណិជ្ជកម្មអ៊ីរ៉ាក់ និងគុយបា ធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសទាំងនោះមិនអាច ងើបឈរឡើងវិញបាន ។
ច្បាប់ដាក់ទណ្ឌកម្មរបស់អាមេរិក ទៅលើប្រទេសគុយបាចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ ១៩៦០ដោយពេលនោះអាមេរិកបញ្ចប់ ការនាំចូលស្កពីអាគុយបាដែលជាផលិត ផលសំខាន់បំផុតរបស់ប្រទេសនេះក្នុង ការជួយអភិវ្សឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច ។ ការដាក់ ទណ្ឌកម្មទៅលើប្រទេសគុយបាមានរយៈ ពេលយូរបំផុតបើប្រៀបធៀបនានាដែល អាមេរិកបាមនអនុវត្ដទៅលើប្រទេសជិត ខាង ។
ចាប់តាំងពីអតីតប្រធានាធិបតី ប៊ីល ក្លីនតុន ឡើងកាន់អំណាចដឹកនាំអាមេរិក លោកបានអនុវត្ដគោលនយោបាយទណ្ឌ កម្មសេដ្ឋកិច្ចឈ្លៀសវៃបំផុតដោយលោក ដាក់ទណ្ឌកម្មទៅលើបុគ្គលឬស្ថាប័នឯក រាជ្យមិនបានដាក់ទណ្ឌកម្មទៅលើប្រទេស ទាំងមូលនោះឡើយ ។ ចំណែកច្បាប់ដាក់ ទណ្ឌកម្មដឹកជញ្ជូនក្រោមរបបប្រធានា ធិបតី ប៊ូស សំដៅទៅលើទណ្ឌកម្មចរាចរណ៍ ហិរញ្ញវត្ថុដោយលោកប្រើប្រាស់ឥទ្ធិពល នៃប្រាក់ដុល្លារសម្រាប់បិទទ្វារធនាគារ ជាច្រើនដែលផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់ ប្រទេសមិនស្ដាប់បង្គាប់អាមេរិក ។
ចំណែកអង្គការសហប្រជាជាតិក៏បាន អនុម័តដាក់ទណ្ឌកម្មទៅលើប្រទេសកូរ៉េ ខាងជើងដោយប្រទេសនេះនៅតែបន្ដកម្ម វិធីបរម៉ាណូជាច្រើនទសវត្សរ៍កន្លងមក។
បណ្ដាអង្គការ មន្ដ្រីជាន់ខ្ពស់កូរ៉េខាង ជើងដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងកម្មវិធីបរម៉ាណូ មិនទទួលបានលិខិតអនុញ្ញាតឱ្យទៅកាន់ បរទេសនោះឡើយ ។ អសប បានហាម ប្រាមនាំចូលរាល់ទំនិញផលិតផលពីកូរ៉េ ខាងជើងពិសេសគឺសព្វាវុធ ។
បើទោះបីអង្គការសហប្រជាជាតិបាន អនុម័តការដាក់ទណ្ឌកម្មនៅឆ្នាំ២០០៦ ប៉ុន្ដែប្រសិទ្ធភាពនៃការដាក់ទណ្ឌកម្មនោះ មិនសូវខ្ពស់ឡើយដោយសារតែកូរ៉េខាង ជើងមានចិនជាខ្នងបង្អែក ។ រាល់ផលិត ផលនានារបស់កូរ៉េខាងជើងបាននាំទៅ កាន់ប្រទេសចិនដល់ទៅ៩០ភាគរយ ។ ពេលថ្មីៗនេះប្រធានាធិបតីលោកបារ៉ាក់ អូបាម៉ា ក៏បានអនុម័តច្បាប់ដាក់ទណ្ឌកម្ម ថ្មីដល់កូរ៉េខាងជើងដោយបានចូលរួមវាយ ប្រហារតាមបណ្ដាញទៅលើក្រុមហ៊ុន ផលិតខ្សែភាពយន្ដមួយរបស់អាមេរិក ។
ការដាក់ទណ្ឌកម្មដែលមានការចូល រួមសហគមន៍អន្ដរជាតិប្រាកដជាមាន ប្រសិទ្ធភាពសម្រាប់ទៅលើប្រទេស១ ។ នៅក្នុងប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូងអំឡុង ឆ្នាំ១៩៨០ ការប្រកាន់ពូជសាសន៍ត្រូវ បានបញ្ចប់ដោយសារតែការដាក់ទណ្ឌ កម្ម ។
ការដាក់ទណ្ឌកម្មទៅលើប្រទេសរុស្ស៊ី របស់លោកខាងលិចបានធ្វើឱ្យរុស្ស៊ីរង ការខាតបង់យ៉ាងធំធេងប៉ុន្ដែបែរជាជួយ ដល់ប្រទេសក្រីក្រ ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ មានភាពប្រសើរទៅវិញ ដោយសារតែ តម្លៃប្រេងលើពិភពលោកធ្លាក់ថ្លៃ ។
ការដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចនាពេល បច្ចុប្បន្នត្រូវបានប្រទេសមហាអំណាច នៅលើពិភពលោកប្រើប្រាស់ដើម្បី សម្រេចគោលដៅនយោបាយសេដ្ឋកិច្ច របស់ខ្លួន ។
ទណ្ឌកម្មបានក្លាយទៅជាគោលនយោ បាយប្រពៃណីរបស់ប្រទេសមហាអំណាច ក្នុងគោលដៅពង្រឹងអំណាចរបស់ខ្លួនក៏ ដូចជាធ្វើឱ្យប្រទេសជាច្រើនត្រូវស្ដាប់ តាមជាក់ស្ដែងអាមេរិកប្រទេសណាមួយ មិនស្ដាប់ទៅតាមសំណើអាមេរិកឱ្យកែ ទង្រង់អ្វីមួយនោះប្រាកដជារងការដាក់ ទណ្ឌកម្មជាមិនខាន ។ ប្រទេសក្នុងតំបន់ អាស៊ានដូចជាមីយ៉ាន់ម៉ាជាដើមក៏ធ្លាប់ ទទួលរងការដាក់ទណ្ឌកម្មពីអាមេរិកផង ដែរដោយមិនព្រមកែទង្រង់នយោបាយ ឆ្ពោះទៅរកប្រជាធិបតេយ្យប៉ុន្ដែក្រោយ មកក៏បានលុបចោលដោយប្រទេសនេះ ព្រមកែទម្រង់នយោបាយឆ្ពោះទៅរក ប្រជាធិបតេយ្យ 9
